.

KRIST DEMASURE

Krist Demasure mag dan al een fotografische opleiding doorlopen hebben, hij laat zich zeker niet door het medium binden tot een vaste samenwerking. Van hem zijn er dus evenzeer installaties en voorwerpen als er fotowerken zijn, als hebben deze laatste wel de bovenhand.

Fotografie omwille van het paradoxale karakter, het enerzijds bogen op de reputatie van meest waarheidsgetrouw medium en het dat anderzijds allerminst zijn. Zijn ultieme waarheid is een onzekerheid waar velen te weinig weet van hebben en waar hij wel eens mee speelt. Hij verrast graag met beelden die iets anders voorstellen dat wat ze in oorsprong zijn en doet dat door associatie, separatie of door de impact van hercontextualisering.

Nieuw in zijn werk is dat dit ook gebeurt door het wegnemen van de scherpte en daarmee het verwijderen van een teveel aan details die afleiden van de kern van het beeld.

Zijn werkwijze kenmerkt zich door een het intuïtieve, waarbij hij een idee pas loslaat als het rijpingsproces achter de rug is en dat binnen het strikte tijdskader dat vooraf gaat aan een tentoonstelling.

Zijn ruimtelijke ingesteldheid en overtuiging maakten de installatie "Kuifje bij Marie Curie" mogelijk, een installatie in de kapel van een vroeger bejaardenhuis, de eerste stek van het CJK. Na de bezoekers op een zachte bodem van witte bont comfortabel gewiegd te hebben, kregen ze een visuele koude douche van bedenkingen rond ouderdom, jeugd, lichaam en schoonheid.

Werken zoals "Voorbehouden" en "[T]Rauw" zorgden in vroegere tentoonstellingen in het CJK voor heel wat consternatie en een ronduit oncomfortabel gevoel bij enkele mensen. De  vage grens tussen een te ver gaan enerzijds en het spel met elementen als censuur of onwennigheid kon de toeschouwer telkens weer opzadelen met vragen die niet beantwoord werden.

Krist blijft herscheppen, maar nieuw is de toevoeging van recent genomen beelden, van het selecteren van de melancholie uit de werkelijkheid.

LIEN SERGEANT

Lien Sergeant toont zwart-wit foto’s met één kleurfoto als uitzondering. Hier staat geen specificiteit centraal, maar een universele essentie.

De foto’s van Lien Sergeant focussen ondermeer op verstilde stedelijkheid en de onopvallende, vergeten plaatsen in grootsteden. Een stilte die in contrast staat met de snelheid van de stad. Tijd en ruimte worden er concreet ‘gevangen’ en tegelijkertijd toch weer geabstraheerd.

Door stil te staan in het nu - het moment - licht de essentie sneller op dan tijdens een onbewuste dagelijkse gehaastheid. Het roerloze beeld en de zorgvuldig gekozen kadrering worden meer dan eens verstoord door een klein ‘toeval’: een vergeten verkeerspaaltje, een prop papier, herkenningoproepend maar ondefinieerbaar.

MARIANNE STEVENS

Marianne Stevens tekent eens te meer voor de curatele van deze tentoonstelling.  Haar sobere, gedreven plaatszetting van de werken en uiteraard ook de keuze van de kunstenaars is kenmerkend voor haar werk als curator.  Zij is echter ook bescheiden aanwezig in de projectiekamer met het werk ‘Engel’ en in de torenkamer met de installatie Atlantis : een rioolrooster met daarachter een gevangen zee van waaruit de stemmen van de kinderen van Atlantis weerklinken.  Tweemaal een cameo binnen deze ingetogen tentoonstelling.

tentoonstelling VERWONDERD : van 5 maart tot 2 april 2009 - CJK